Ο Φοίβος ροδοκόκκινος αργοκυλά στη δύσησέρνοντας σύννεφα χρυσά γι’ ασύγκριτη χλαμύδα·σε λίγο πίσ’ απ’ το βουνό κει κάτω θε ν’ αφήσειμισόσβηστη και θαμπερή την υστερνή τ’ αχτίδα.(Απόσπασμα από το ποίημα του Κώστα Καρυωτάκη “Hλιοβασίλεμα”)