"Ψηλώσαμε την ελεγεία της βροχής ίσαμε τις κορφές
των κυπαρισσιών.
Των κυπαρισσιών που λογχίζουν ανάηχα τα σωθικά της
νύχτας.
Τα έργα και οι μέρες μας
σκουτάρια και φλάμπουρα να φοβερίζουν τον χάροντα
καβαλάρη στο αντίδρομο στρατοκαρτέρι.
Θα γράφεις με το δάχτυλο
στην μάταιην ευκολία της θάλασσας
τον έρωτα και την μακρυνή φωνή σου.
Και θα κοιμάσαι σαν παιδί
στων ρόδων τα ματόφυλλα.
Όταν θα λαμπαδιάζεις μόνη εσύ
ασύγκριτη
στ' αρκουδορέματα και τις οροσειρές της μνήμης.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ
Απόσπασμα από το ποίημα
"ΑΛΔΕΒΑΡΑΝ"
